© Borgis - Postępy Fitoterapii 1/2017, s. 42-46
*Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia
Miód i surowce roślinne w leczeniu chorób wątroby i pęcherzyka żółciowego
Honey and medicinal herbs in treatment of liver and gallbladder diseases
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich, Poznań
Dyrektor Naukowy Instytutu: prof. dr hab. n. techn. Ryszard Kozłowski
Streszczenie
Miód, a także miód w połączeniu z roślinami leczniczymi, wykazuje korzystne działanie zapobiegawcze i lecznicze w wielu chorobach wątroby i dróg żółciowych. Zwykle do tego celu stosuje się mieszanki ziołowe, z których otrzymuje się napary lub odwary, a następnie po odsączeniu i ochłodzeniu dodaje odpowiednią ilość miodu. W chorobach wątroby i woreczka żółciowego najczęściej stosuje się takie surowce zielarskie, jak ziele karczocha zwyczajnego, kwiat kocanki piaskowej, kwiat mniszka lekarskiego, korzeń glistnika jaskółczego ziela, liść mięty pieprzowej i korzeń rzodkwi czarnej. Miód dodaje się do naparów i odwarów zazwyczaj w ilości 1 łyżeczki do herbaty. Bardzo korzystne w leczeniu wymienionych chorób są ziołomiody, szczególnie rumiankowy, pokrzywowy, głogowy i tymiankowy. Stosowanie miodu i surowców roślinnych daje dobre efekty w leczeniu ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby, wirusowego zapalenia wątroby, marskości wątroby, zapalenia pęcherzyka żółciowego oraz kamicy pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych.
Summary
Honey and honey in combination with medicinal plants, shows the beneficial effect of preventing and curing various diseases of the liver and bile ducts. Typically for this purpose are applied the herbal mixtures, from which infusions or decoctions are obtained, and then after filtration and cooling, the optimal amount of honey is added. In diseases of the liver and gallbladder are most commonly used such herbal materials as: Artichocke herba, Everlasting flos, Dandelion flos, Celandine radix, Peppermint folium, Radish radix. Honey is added to the infusions and decoctions usually in an amount of 1 teaspoon. Highly beneficial in the treatment of above described diseases are herbal honey, particularly on the base of Chamomile, Nettle, Hawthorn and Thyme. The use of honey and medicinal herbs provides good results in the treatment of acute and chronic hepatitis, virusal hepatitis, cirrhosis of the liver, cholecystitis, gallbladder and gallbladder and gall stone ducts.
Miód, a jeszcze w większym stopniu miód w połączeniu z roślinami leczniczymi, wykazuje korzystne działanie lecznicze i zapobiegawcze w chorobach wątroby i dróg żółciowych. Dlatego produkty te chętnie stosowane są w różnych chorobach tych narządów. Szczególnie dotyczy to ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby, wirusowego zapalenia wątroby, marskości wątroby, zapalenia pęcherzyka żółciowego oraz kamicy pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych.
Choroby wątroby
Działanie miodu
W chorobach wątroby Poczinkova (1) oraz Kriwczanskij i Indriczanu (2) polecają przyjmowanie 100 g miodu dziennie, w 3 dawkach, rozpuszczonego w ciepłej wodzie, na 30-60 min przed posiłkami. Dzieciom podaje się miód 3 razy dziennie po łyżeczce do herbaty. Leczenie prowadzi się przez 2-3 miesiące. Można je powtarzać co 2 miesiące.
Według Mladenova (3) w chorobach wątroby miód podaje się w ilości 1-2 g/kg masy ciała, po rozpuszczeniu w ciepłej wodzie, 3 razy dziennie przed jedzeniem. Terapia przynosi pomyślne efekty w ok. 75% przypadków.
Iojrisz (4) oraz Kriwczanskij i Indriczanu (2) podają, że bardzo skuteczne w chorobach wątroby jest stosowanie miodu z oliwą z oliwek i sokiem z cytryny (zmieszanych w stosunku 1:1:1). Preparat przyjmuje się 3 razy dziennie po łyżce stołowej przed jedzeniem.
Sinjakow (5) w chorobach wątroby proponuje stosowanie terapii składającej się z miodu i pyłku kwiatowego (30:1). Preparat podaje się chorym w ilości 2 łyżek przed posiłkami, rano i w południe.
Działanie miodu i roślin leczniczych
Sinjakow (6, 7) podaje kilka mieszanek ziołowych z miodem pomocnych w leczeniu chorób wątroby. Jedną z mieszanek ziołowych sporządza się z następujących ziół:
– kwiat chabru bławatka 30 g
– liść poziomki pospolitej 20 g
– kłącze perzu właściwego 15 g
– owoc biedrzeńca anyżu 15 g
– ziele dziurawca zwyczajnego 10 g
– kwiat kocanki piaskowej 10 g.
Dwie łyżki mieszanki zalewa się 0,5 l wrzącej wody, gotuje na słabym ogniu, zaparza pod przykryciem przez 30 min i pije na ciepło po 1/2 szklanki odwaru, rozpuszczając w nim łyżeczkę miodu, 4-6 razy dziennie.
Inna mieszanka zawiera w swym składzie poniższe surowce:
– kwiat mniszka lekarskiego 30 g
– ziele karczocha zwyczajnego 30 g
– ziele tymianku pospolitego 20 g
– owoc kopru włoskiego 10 g
– ziele tysiącznika pospolitego 10 g.
Dwie łyżki mieszanki zalewa się 0,5 l wrzącej wody, gotuje 5 min na słabym ogniu, zaparza 30 min i pije po 1/2 szklanki 3-5 razy dziennie, dodając do odwaru łyżeczkę miodu.
Obie wymienione mieszanki stosuje się w przypadku zapalenia i marskości wątroby.
Kolejną mieszankę podaje się w wirusowym zapaleniu wątroby. Zawiera ona wymienione poniżej surowce roślinne:
– owoc berberysu zwyczajnego 30 g
– liść brzozy brodawkowatej 30 g
– ziele lebiodki pospolitej 20 g
– ziele skrzypu polnego 10 g
– korzeń glistnika jaskółczego ziela 10 g.
Dwie łyżki mieszanki zalewa się 0,5 l wrzącej wody, gotuje się na słabym ogniu przez 10 min, zaparza pod przykryciem 2 godz. i pije na ciepło 1/2 szklanki 3-4 razy dziennie, po rozpuszczeniu w odwarze łyżeczki miodu.
Według powyższego autora w chorobach wątroby i dróg żółciowych korzystne jest stosowanie naparu z kwiatu nagietka lekarskiego z miodem. Wymieniony napar z miodem odznacza się działaniem przeciwzapalnym, rozkurczającym i żółciotwórczym.
Do jego przygotowania bierze się łyżkę kwiatu nagietka lekarskiego, zalewa 0,5 l wrzącej wody i zaparza 3 min. Po ostygnięciu i odcedzeniu, do naparu dodaje się 2 łyżki miodu i pije na ciepło po 1/2 szklanki 3-4 razy dziennie.
Napój z miodem przeznaczony do leczenia marskości wątroby podają Madejowie (8).
Zawiera on w swoim składzie 1 kg miodu, 1 l czerwonego wytrawnego wina i 1 l odwaru ze świeżych rozdrobnionych surowców:
– liść aloesu drzewiastego 200 g
– owoc bzu czarnego 50 g
– ziele bukwicy zwyczajnej 50 g
– korzeń cykorii podróżnika 50 g.
Wymienione surowce zalewa się 1 l wrzącej wody i gotuje przez 1 godz. na stałym ogniu. Po odcedzeniu, ochłodzeniu i połączeniu z pozostałymi składnikami napój podaje się 3 razy dziennie po łyżce na 20 min przed posiłkami.
Według Frołowa i Pieresadina (9) dodatek miodu do naparów z ziół o działaniu immunostymulującym wspomaga ich aktywność, a także prowadzi do szybkiego nabywania przez organizm odporności, m.in. przeciw wirusom zapalenia wątroby.
Kałużny (10) wśród środków leczących choroby wątroby wymienia napar z kwiatu lipy drobnolistnej (łyżka suchego surowca na szklankę wrzącej wody) z sokiem z jednej cytryny oraz łyżką miodu. Napój pije się 2 razy dziennie między posiłkami.
Inny sposób leczenia chorób wątroby podaje Pucek (11). W tym celu łączy się szklankę płynnego miodu i szklankę soku z korzenia rzodkwi czarnej. Tak przygotowany napój pije się 3 razy dziennie po 1/2 szklanki między posiłkami.
Do produktów korzystnie działających w chorobach wątroby zalicza się także ziołomiody. Caban (12) opisuje badania kliniczne ziołomiodu rumiankowego i pokrzywowego z udziałem ozdrowieńców po przebytym wirusowym zapaleniu wątroby typu B. W badaniach uczestniczyło 17 dorosłych osób obojga płci. Ziołomiody podawano w ilości 20 g po trzech głównych posiłkach przez 30 dni.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Poczinkova P. Czernodrobnite zaboljewanija i pczelnite produkti. Pćelarstvo (Sofia) 1986; (8):28-9.
2. Kriwczanskij IE, Indriczanu WN. Ljubitelskoje pczełowodstwo. Wyd Kartja Mołdowenjaske, Kiszyniów 1987.
3. Mladenov S. Woprosy miedoterapii. [In:] Harnaj V (ed.). Produkty pczełowodstwa – piszcza, zdorowie, krasota. Izd Apimondia, Bucharest 1988; 133-5.
4. Iojrisz NP. Produkty pczełowodstwa i ich ispolzowanje. Wyd Rosselchozdat, Moskwa 1996.
5. Sinjakow AF. Pczeły w medicinie. Pczełowodstwo 1996; (3):56-7.
6. Sinjakow AF. Zasłon gepatitu i SPID-u. Pczełowodstwo 2003; (1):58-9.
7. Sinjakow AF. Bolszoj miedowyj leczebnik. Wyd Aweont, Moskwa 2008.
8. Madej D, Madej A. 100 leków z miodu na różne choroby. Wyd Zetpress, Warszawa 1990.
9. Frołow WM, Pieresadin NA. Produkty pczeł pri zabolewanijach pieczeni. Pczełowodstwo 1991; (7):47-8.
10. Kałużny E. Pszczela apteczka. Wyd Apiherba, Leszno 1996.
11. Pucek R. Leczenie miodem. Wyd Baobab, Warszawa 2007.
12. Caban J. Badania kliniczne wpływu ziołomiodów na ozdrowieńców po chorobach infekcyjnych. Inf Region Zrzesz Pszczel Apipol 1996; (1):15-6.
13. Kudrajwcewa TW. Mied w kompleksnoj terapii naruszenij żełczewymodjaszczej systemy dietej. Pczełowodstwo 1995; (6):60-1.
14. Mikołajenko AM, Starcewa LD. Mied w komplesnij terapii poruszeń w żowczowiwidnij sistemii. III Zjezd Apiterapewtiw Ukrainy. Wyd NFaU, Charkiw 2006; 182-5.
15. Herold E. Heilwerte aus dem Bienenvolk. Wyd Ehrenwirth Verlag, Munchen 1975.
16. Popova D. Oszcze biednż za mieda. Pćelarstvo (Sofia) 1986; (10):29-31.
17. Szymański A. Lekarz domowy naturalny. Wyd Officina, Warszawa 1991.
18. Caban J, Sykut L, Jaskot A i wsp. Badanie wpływu ziołomiodu na ozdrowieńców po usunięciu pęcherzyka żółciowego. Inf Region Zrzesz Pszczel Apipol 1986; (5):8-9.
19. Ożarowski A (red.). Ziołolecznictwo. Poradnik dla lekarzy. PZWL, Warszawa 1976.
20. Samochowiec L. Kompedium ziołolecznictwa. Wyd Med Urban and Partner, Wrocław 2002.