Grzyby drożdżopodobne z rodzaju Candida często wywołują zakażenia błon śluzowych jamy ustnej, przewodu pokarmowego i pochwy. Walka z tymi drobnoustrojami jest utrudniona ze względu na nabywanie przez nie oporności na stosowane środki przeciwgrzybicze, a także ze względu na ich zdolność do przylegania do błon śluzowych i tworzenia na nich biofilmu – wielu warstw komórek pokrywających miejsca zakażenia.

Badania wykazały, że 16 szczepów grzybów drożdżopodobnych należących do gatunków: Candida albicans, C. tropicalis i C. parapsilosis, izolowanych z przypadków szpitalnych, było całkowicie niszczonych przez olejek mirtowy pochodzący z obrotu handlowego w granicach stężeń 2,5-20 mg/ml. Szczepy te były jednocześnie hamowane przez 6 środków przeciwgrzybiczych (amfoterycynę B, flukonazol, voriconazol, anidulafungin, micafungin i caspofungin) w zakresie stężeń 0,03-4 μg/ml. Poza tym tworzyły one biofilmy o gęstości optycznej (przy długości fali λ = 595 nm) w granicach 0,4-2,6 jednostek. Natomiast w obecności olejku mirtowego (0,125%) gęstość optyczna tych biofilmów zmalała do wartości od 0 do 1,8 jednostek.

Na tej podstawie autorzy stwierdzają, że olejek mirtowy już w niewielkich stężeniach działa przeciwgrzybiczo, hamuje przyleganie komórek grzybów Candida sp. do podłoża, a także utrudnia tworzenie się biofilmu tych drobnoustrojów. Zjawisko to może być z powodzeniem wykorzystane w praktyce medycznej.