Kształtowanie się wpływów nauki polskiej na farmację europejską przebiegało w dwu płaszczyznach. Jedną z nich była duża siła ssąca polskich centrów naukowych, które przyciągały młodych i prężnych przedstawicieli różnych dyscyplin medycznych z całej Europy. W tyglach nauki i praktyki w centrum krakowskim i wileńskim powstawały nowe idee, które eksportowano z powrotem do Europy.

Na drugiej płaszczyźnie, nazwijmy ją europejską, przedstawiciele polskiej szkoły farmaceutyczno--medycznej, do której należał Jan Andrzej Szaster, prezentowali nowatorskie modele myśli naukowej i organizacyjnej. Tej problematyce poświęcona jest druga część artykułu szkicującego działalność Szastera w Erfurcie na Uniwersytecie i w ramach tamtejszego Towarzystwa Uczonych.