Zdwojenie przewodu pokarmowego jest rzadką wadą wrodzoną, która może wystąpić na całej długości przewodu pokarmowego z częstością 1 na 4500 żywo urodzonych dzieci (1). Szacuje się, że około 53% przypadków dotyczy zdwojenia jelita cienkiego, z czego 2/3 z nich jest zlokalizowanych w jelicie krętym (2). Zdwojenie jelita może mieć charakter tabularny, torbieli enterogennej lub połączenia obu form, które zazwyczaj łączą się z prawidłowym światłem jelita, sporadycznie pozostają izolowane (3). Patogeneza anomalii nie jest znana, choć istnieje kilka hipotez na ten temat. Szerokie spektrum niespecyficznych objawów, występujących również w wielu innych schorzeniach jamy brzusznej, znacznie utrudnia szybkie i prawidłowe rozpoznanie anomalii, stanowi także duże wyzwanie zarówno diagnostyczne, jak i terapeutyczne. Rodzaj objawów zależy od wielkości oraz lokalizacji zdwojenia. Głównie występują: ból i wzdęcie brzucha, zaparcia, niedrożność, nudności, wymioty, dysfagia, dyspepsja, krwawienie z przewodu pokarmowego, zaburzenia oddychania (4-6). Diagnostyka obrazowa obejmująca ultrasonografię, tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny pozwala prawidłowo zdiagnozować zdwojenie przewodu pokarmowego jedynie w 25% przypadków (7). Większość zdwojeń przewodu pokarmowego wymaga interwencji chirurgicznej. Zakres zabiegu operacyjnego jest uzależniony od rozległości i morfologii zdwojenia oraz topografii położenia wobec innych ważnych struktur anatomicznych. Wyniki chirurgicznego leczenia są dobre, a śmiertelność wady nie przekracza 20% (8).

Jedenastoletnia pacjentka została przyjęta na Oddział Gastroenterologii z dolegliwościami bólowymi brzucha trwającymi od około 2 lat. W wykonanej kolonoskopii uwidoczniono podwójne zagięcie wątrobowe jelita grubego. Zlecono mebewerynę, po której ustąpiły dolegliwości bólowe brzucha.

W wieku 15 lat pacjentka zgłosiła się do Izby Przyjęć z powodu kurczowego bólu brzucha w okolicy nadbrzusza środkowego i prawego oraz nudności. W badaniu fizykalnym stwierdzono palpacyjnie tkliwy brzuch, o największym nasileniu w podżebrzu prawym, objaw Chełmońskiego dodatni, objawy otrzewnowe ujemne oraz objaw Goldflama obustronnie ujemny. Pacjentkę przyjęto na Oddział Chirurgiczny. Podczas hospitalizacji wykonano badanie USG jamy brzusznej, w którym stwierdzono duży cienkościenny pęcherzyk żółciowy, z obecnością licznych złogów o średnicy do 18 mm oraz poszerzony do 127 mm przewód pęcherzykowy ze złogami. W trybie planowym wykonano cholecystektomię metodą laparoskopową. Okres pooperacyjny był niepowikłany, wypisano pacjentkę do domu w stanie ogólnym dobrym.

Po 2 miesiącach od wykonanej cholecystektomii pacjentka ponownie zgłosiła się do Izby Przyjęć z silnymi dolegliwościami bólowymi brzucha zlokalizowanymi głównie w prawym dole biodrowym i okolicy lędźwiowej. Z powodu bólu okolicy prawego dołu biodrowego promieniującego do okolicy lędźwiowej oraz zmian w moczu o charakterze zapalnym (obecne leukocyty oraz liczne bakterie) przyjęto pacjentkę na Oddział Nefrologii. Po wykluczeniu kolki nerkowej dziewczynkę przekazano na Oddział Chirurgiczny z podejrzeniem chirurgicznej przyczyny dolegliwości bólowych. Wykonano badanie tomografii komputerowej ze wzmocnieniem kontrastowym, w którym uwidoczniono kilkuodcinkowe zmiany zapalne poprzecznicy, małego fragmentu zstępnicy oraz końcowego odcinka jelita cienkiego. Wysunięto podejrzenie obecności uchyłka jelita grubego w obrębie prawego śródbrzusza. Obraz wyrostka robaczkowego bez wyraźnych zmian, z zachowanym światłem i szerokością ściany do 2,6 mm. W okolicy okołopęcherzowej po prawej stronie zlokalizowano strukturę torbielowatą wychodzącą prawdopodobnie z prawego jajnika wraz ze śladem wolnego płynu wokół zmiany, który uwidoczniono również w badaniu USG jamy brzusznej.