Kilka dni temu zgłosił się do mnie 58-letni mężczyz-na, pracownik naukowy naszej uczelni zaniepokojony utrzymującymi od 3 miesięcy i powtarzającymi się epizodami stanów gorączkowych. Początek dolegliwości był związany z objawami, jak przypuszczano, infekcji wirusowej (uczucie rozbicia, bóle mięśni, katar), którą potraktowano początkowo salicylanami i preparatami witaminowymi. Wobec braku poprawy stanu zdrowia, po kilku dniach takiego leczenia i pojawienia się gorączki sięgającej do 38,6°C, zastosowano antybiotyk (doksycylinę) w typowy sposób (2 x 0,1m, przez pierwsze 2 dni potem 1 x 0,1) z dobrym skutkiem. Jednakże, po około 14 dniach od ustąpienia objawów ponownie wystąpiła gorączka sięgająca 38,6°C-38,8°C.

Pacjent, poza uczuciem gorąca, nie zgłaszał żadnych innych objawów, nie miał dreszczy ani dolegliwości subiektywnych mogących wskazywać na źródło temperatury. Ponownie zgłosił się do swojego lekarza rodzinnego, który zalecił wykonanie badań dodatkowych: zdjęcie zatok, klatki piersiowej oraz morfologii krwi i OB. W wykonanych badaniach dodatkowych stwierdzono leukocytozę sięgającą ponad 12,0 G/l z granulocytozą bez innych zmian w morfologii krwi oraz podwyższone OB 75. Nie stwierdzono zmian w innych badaniach dodatkowych (próby wątrobowe, elektrolity, analiza moczu), jak również w wykonanych badaniach radiologicznych klatki piersiowej i zatok, a także w wykonanym wówczas badaniu echokardiograficznym.

W ciągu następnych tygodni pacjent ponownie obserwował kolejne nawroty gorączki z temperaturą nie przekraczającą 38,8°C i szybko ustępującą po zastosowanym leczeniu. W czasie kolejnych rzutów temperatury stosowano w leczeniu kolejno biseptol, ceclor i amoksycylinę obserwując krótkotrwałe poprawy ze spadkiem gorączki, a następnie ponownym jej nawrotem.

W chwili naszego spotkania pacjent nie odczuwał żadnych dolegliwości subiektywnych, ale zaniepokojony powtarzającymi się rzutami gorączki prosił o skierowanie na badania diagnostyczne.

Hołdując starej i bezsprzecznie fundamentalnej zasadzie,po zebraniu wywiadu, który powyżej przytoczyłem, przeprowadziłem badanie lekarskie (fizykalne). W badaniu tym stwierdziłem jedno, ale znamienne odchylenie od stanu prawidłowego, a mianowicie ostry, szorstki szmer skurczowy słyszalny nad koniuszkiem serca i w punkcie Erba. Wykonane ponownie badanie echokardiograficzne przez doświadczonego kardiologa wykazało pogrubienie płatków zastawki dwudzielnej, nitek ścięgnistych oraz wyraźne wegetacje bakteryjne na zastawkach.