Pewnego wietrznego kwietniowego poranka zgłosiła się do mojego gabinetu 30-letnia kobieta skarżąca się na ból gardła oraz lewego ucha. Zgłaszała ponadto uporczywe łzawienie lewej gałki ocznej oraz jej dotkliwy ból. Podawała, że przed 3 laty przebyła zapalenie lewej zatoki szczękowej. Pacjentka sądziła iż ma nawrót zapalenia lewej zatoki szczękowej z powikłaniami okulistycznymi dotyczącymi lewego oka i oczekiwała, że zaordynuję jej antybiotyk oraz krople do oczu.

Wielu z moich pacjentów zgłasza się do gabinetu z własną „gotową diagnozą” i oczekuje zaordynowania leków według ich uznania. Ten aspekt, znany wszystkim lekarzom praktykom, określam mianem „klientelizacji medycyny”. Pacjenci inspirowani przez media (i nie tylko) są przekonani, że wybór leczenia należy do pacjenta.

Jak groźna i niebezpieczna dla zdrowia może być taka postawa ilustruje dalszy przebieg historii choroby mojej pacjentki.

Badaniem przedmiotowym stwierdzono prawidłową temperaturę ciała (36,7°C), śluzówki gardła bladoróżowe, migdałki prawidłowe. Lewa gałka oczna załzawiona, bez cech przekrwienia spojówek. Okolica lewego ucha niebolesna na obmacywanie. Węzły chłonne podżuchwowe oraz szyjne niewyczuwalne. Nad płucami szmer oddechowy prawidłowy. Czynność serca miarowa, o częstości 72/min. Ciśnienie krwi 120/80 mmHg. Brzuch miękki, niebolesny, bez oporów patologicznych.

Wobec niestwierdzenia w badaniu przedmiotowym cech stanu zapalnego uznałam, że nie ma wskazań do podania antybiotyku ani kropli okulistycznych. Zaleciłam wykonanie rtg zatok obocznych nosa oraz pilną konsultację okulistyczną.