© Borgis - Medycyna Rodzinna 3/2008, s. 74-76
*Mirella Sulewska
Pamiętajmy o problemach chorych hospitalizowanych
Remember the problems of the hospitalized patients
Zakład Podstaw Pielęgniarstwa, Wydział Nauki o Zdrowiu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. Andrzej Krupienicz
Summary
The arrival of a person in a hospital usually has a negative emotional impact. Patients find themselves in a new and unfamiliar environment. Illness and hospitalization may bring out fears and loss of confidence in ones health. Patients are afraid of procedures, pain and death. Their feeling of personal safety is usually diminished.
The article discusses the treatment of patients by some hospital employees and the possible negative psychological effects that may occur. The paper illustrates the role nurses play in problem solving during the early stages of a new patients stay at the hospital and during her/his adaptation to the new environment, or preparation to discharge/transfer to yet another environment.
Studies done on patients´ expectation from nurses at the time of arrival in a hospital show that patients expect nurses to be welcoming and provide skilled help, as well as fast relief from unwanted symptoms, information, assurance of safety, fast and reliable check-in, mature and proper service, and assurance of intimacy.
Przybycie do szpitala i pobyt w nim stanowi prawie zawsze dla chorego duże przeżycie. Łączy się to z niepewnością co do istoty choroby, oderwaniem od utartego trybu życia, obcością i nieznajomością otoczenia. Utrata samodzielności i uzależnienie się od ludzi nieznanych, a także ból wywołany schorzeniem mogą sprawiać, że chory staje się przygnębiony a nawet może popaść w depresję. W takiej sytuacji u chorego oprócz objawów chorobowych wyzwala się poczucie zagrożenia i utrata poczucia bezpieczeństwa. Człowiek przybywając do szpitala wkracza w nowe środowisko. Pacjent jest jednym z wielu, zaczyna niejako istnieć anonimowo. Został pozbawiony pełnienia dotychczasowych ról. Otaczają go obce, nieznane mu osoby. Trafia do wspólnej sali z ludźmi, których nie zna. Często przebywa z osobami, których sposób bycia jest dla niego niezwykle drażniący. „On pragnie ciszy, oni rozmawiają, on się martwi, oni się śmieją”. Ludzie są bardzo zróżnicowani, mają niepowtarzalne cechy indywidualne. Każdy z nich jest dla siebie swoim światem.
„Mój świat wewnętrzny, jest właściwym moim królestwem, gdzie panuję sam, schronieniem przed burzami i niepokojami, gdzie spotykam tylko siebie”. „Mojego bólu doświadczam tylko ja. Inni mogą go sobie wyobrażać, mogą współczuć, mogą porównywać z własnym przeżytym czy przeżywanym cierpieniem, ale nigdy nie wiedzą na pewno co przeżywam. Jeśli nie chcę być w cierpieniu osamotniony pozostaje mi tylko mój świat wewnętrzny, moje „ja wewnętrzne” jako partner najważniejszy” (1).
Pacjent niepokoi się o swój stan zdrowia, obawia się cierpienia, okaleczenia, śmierci. Może także niepokoić się o rodzinę, może cierpieć z powodu oderwania od rodziny, jeżeli rodzinę pozostawił daleko na wsi, czy w innym mieście. Człowiek chory szuka zrozumienia, opieki, emocjonalnego wsparcia.
Każdy pacjent trafiający do szpitala powinien zostać otoczony troskliwą opieką całego personelu. Przyjęcie, z jakim spotyka się już w izbie przyjęć a zwłaszcza taki, który leczy się po raz pierwszy, odgrywa bardzo ważną rolę w jego nastawieniu do dalszego pobytu.
Psycholodzy wymieniają (2) trzy formy traktowania pacjenta przez niektórych pracowników szpitala, które mogą mieć negatywny wpływ na jego stan psychiczny. Jedną z tych form jest „traktowanie pacjenta jako natręta”. Chorzy czują się niepotrzebni. Takie postępowanie niektórych pracowników wywołuje u pacjentów „stan poczucia zbędności.” U jednych chorych wywołuje to tendencje do wycofania się, u drugich zachowania agresywne i roszczeniowe. Druga forma traktowania to „bezduszne podejście do pacjenta”. Takie zachowanie się wobec chorego przejawia się przedmiotowym traktowaniem człowieka i niedostrzeganiem jego uczuć. Trzecia forma traktowania pacjentów przez personel szpitala to „niedostateczne liczenie się z indywidualnymi skłonnościami pacjenta”.
Podkreśla się, że podane wyżej sposoby traktowania pacjentów nie są nigdy rozwijane świadomie przez personel szpitala.
W literaturze przedmiotu (3) pobyt chorego w szpitalu dzieli się na trzy okresy. Pierwszy okres zwany przejściowym to adaptowanie się do środowiska. Zaadaptowanie się do środowiska to drugi okres pobytu chorego w szpitalu. Trzeci okres rozpoczyna się przygotowaniem chorego do adaptacji w środowisku domowym lub innym.
Początkowy okres prawie dla każdego pacjenta jest bardzo trudny. Uzależniony on jest od wielu czynników: stanu pacjenta, reakcji na chorobę i hospitalizację, doświadczenie z dotychczasowych pobytów w szpitalu, warunków, w jakich odbywać się będzie jego leczenie i pielęgnowanie, oraz warunków poprzedzających przyjście do szpitala (3). W okresie adaptacyjnym ogromna odpowiedzialność spoczywa na pielęgniarce współpracującej z pozostałymi członkami zespołu terapeutycznego. Zadaniem pielęgniarki jest pomoc pacjentowi w przystosowaniu się do środowiska szpitalnego. Od niej, między innymi, zależy czas trwania przystosowania się chorego. Duże znaczenie ma pierwsze wrażenie chorego jakie odniósł w izbie przyjęć i w oddziale.
Pielęgniarka obejmuje chorego opieką, uwzględniając w niej jego potrzeby i problemy wynikające z hospitalizacji. Pierwszą jej czynnością jest zaplanowanie działań pielęgnacyjnych wobec nowo przyjętego pacjenta. Bardzo istotne jest poznanie stanu biologicznego, psychicznego i społecznego podopiecznego i określenie jakie szczególne troski wiążą się dla pacjenta z pobytem w szpitalu.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Szczepański J.: Sprawy ludzkie. Warszawa 1980; 44. 2. Kulczycki M.: Pacjent w szpitalu. Jarosz M., Psychologia lekarska. PZWL Warszawa 1988; 283-286. 3. Zahradniczek K. (red): Pielęgniarstwo. Podręcznik dla studiów medycznych. PZWL, Warszawa 2004; 281-283. 4. Król B., Talarska D.: Oczekiwania pacjentów wobec personelu pielęgniarskiego w momencie przyjęcia do szpitala, W: Kształcenie i doskonalenie zawodowe pielęgniarek i położnych: standardy opieki w pielęgniarstwie: wdrażanie programów promocji zdrowia: Materiały konferencyjne, Poznań, 1999; 197-201. 5. Lewandowska M.: Rola pielęgniarki w przygotowaniu chorego do adaptacji w oddziale szpitalnym. Praca licencjacka. AM Warszawa 2006. 6. Collins S., Parker E.: Podstawy Pielęgniarstwa Propedeutyka. PZWL, Warszawa 1994; 157-158.
