Methadone was used in 9 children, aged 1 mo – 8 yrs, in whom weaning form opioid/benzodiazepine sedation was complicated with withdrawal syndrome. Among symptoms presented were tremor, convulsions, disorientation, behavioral changes, hyperalgesia and digestive disorders. 1 – 8 days (median 3) days of oral methadone administration resulted in complete subsidence of symptoms, without any side effects that could related to methadone. We conclude that methadone, recommended for the ICU withdrawal syndrome by American Academy of Pediatrics is safe and reliable and should be used widely.

Metadon zastosowano u 9 dzieci w wieku od 1 miesiąca do 8 lat, leczonych w oddziale intensywnej terapii, u których wystąpiły objawy zespołu odstawienia leków sedacyjnych pod postacią drżeń, drgawek, zaburzenia orientacji, zachowania, przeczulicy skóry, oraz zaburzeń ze strony układu pokarmowego. U wszystkich dzieci osiągnięto ustąpienie wszystkich objawów patologicznych po 1 – 8 dniach (mediana 3 dni) stosowania metadonu. Nie obserwowano ubocznych objawów stosowania leku. Autorzy uważają, że metadon, polecany przez Amerykańską Akademię Pediatrii, jest lekiem bezpiecznym i skutecznym w leczeniu zaburzeń homeostazy występujących po odstawieniu sedacji u dzieci leczonych w oddziale intensywnej terapii.

W oddziałach intensywnej terapii pediatrycznej coraz częściej spotykanym problemem są objawy dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego w następstwie długotrwałej sedacji opioidowej, stosowanej u noworodków z nadciśnieniem płucnym, zespole zachłyśnięcia smółką, po operacjach wad serca lub innych zespołach klinicznych wymagających eliminacji bodźców stresowych. U dzieci starszych opioidy stosowane są w leczeniu urazów wielonarządowych, zapaleniach okołogłośniowych lub leczeniu pooperacyjnym. Częste połączenie tych preparatów z benzodwuazepinami, głównie midazolamem, jest powszechnie przyjętą metodą sedacji u pacjentów pediatrycznych.

Niekiedy jednak po odstawieniu tych preparatów i zaprzestaniu stosowania wentylacji mechanicznej pojawiają się objawy, przypominające zespół abstynencji narkotykowej. Są to, w zależności od wieku: drżenia, drgawki, zaburzenia orientacji, nieadekwatne zachowanie, pobudzenie ruchowe lub senność, przeczulica skóry, oraz nietolerancja pokarmów, wymioty, biegunka, bóle brzucha. Niekiedy obserwuje się tachykardię [1,2,3]. Opanowanie tej sytuacji może być trudne, zastosowanie benzodwuazepin nie daje pożądanych efektów, a czas leczenia w oddziale intensywnej terapii ulega wydłużeniu. Nasila się zdenerwowanie rodziców, szczególnie starszych dzieci, przestraszonych ich zmianami charakterologicznymi.

Metadon jest syntetycznym opioidem, agonistą receptorów miu 1, miu 2 i kappa, ze szczególnie silnym powinowactwem do receptorów miu. Uważany też jest za antagonistę NMDA. Szerokie spektrum działania czyni go szczególnie przydatnym w łagodzeniu skutków ubocznych zespołu odstawienia opioidów. W praktyce klinicznej stosowany jest od czasów drugiej wojny światowej, kiedy to został zsyntetyzowany. Stosowany jest przede wszystkim jako środek przydatny w leczeniu zespołów abstynencji, ale również w leczeniu bólu, zwłaszcza przewlekłego, głównie u chorych onkologicznych. Może być stosowany w postaci doustnej, co przez niektórych klinicystów jest podkreślane jako duża zaleta tego leku.

W piśmiennictwie w latach 90. ukazały się pojedyncze doniesienia o terapii metadonem i o efektywności jego działania w zespole abstynencji u dzieci [4,5].